Vermogen van Gianni Infantino

Gianni Infantino, geboren op 23 maart 1970 in Brig, Zwitserland, is een Zwitsers-Italiaanse voetbalbestuurder die wordt gezien als een van de invloedrijkste figuren in het internationale voetbal. Sinds februari 2016 bekleedt hij de rol van president van de FIFA, en hij is onlangs herkozen in maart 2023. Zijn carrière en besluitvorming hebben zowel bewondering als kritiek opgeleverd, mede door controversiële keuzes en gebeurtenissen waarin hij betrokken was.

Achtergrond en vroege jaren

Gianni Infantino werd geboren in een gezin van Italiaanse immigranten uit Calabria en Lombardije. Hij groeide op in Zwitserland waar hij tweetalig Frans en Duits leerde, naast zijn moedertaal Italiaans. Hij studeerde rechten aan de Universiteit van Fribourg, wat hem later een juridische basis gaf in de complexe wereld van voetbaladministratie. Naast zijn drie moedertalen spreekt hij ook Engels, Spaans, Portugees en zelfs Arabisch, een eigenschap die hem op internationale podia goed van pas komt.

De start van zijn carrière bij UEFA

Infantino begon zijn carrière in de sportwereld als secretaris-generaal van het International Centre for Sports Studies (CIES). Vanaf augustus 2000 maakte hij de overstap naar UEFA, waar hij een bliksemcarrière doormaakte. Als directeur van juridische zaken en clublicenties richtte hij zich in eerste instantie op achterliggende juridische structuren. Later, in 2009, werd hij benoemd tot secretaris-generaal van UEFA.

Tijdens zijn periode bij UEFA initieerde hij belangrijke projecten zoals Financial Fair Play. Daarbij speelde hij een grote rol in de uitbreiding van het EK 2016 naar 24 teams, wat kleine landen meer kansen bood om deel te nemen. Ook was hij betrokken bij de introductie van de UEFA Nations League. Zijn opmerkelijke werk binnen de juridische en organisatorische kant van UEFA vormde de basis voor zijn latere rol bij FIFA.

De opkomst bij FIFA

Infantino’s kandidatuur voor het presidentschap van FIFA in 2016 kwam nadat de organisatie in diepe crisis verkeerde door corruptieschandalen, waaronder die rond Sepp Blatter. Na steun van het UEFA-bestuur kondigde hij zijn kandidatuur aan. Een van zijn beloftes was de uitbreiding van het WK naar 40 teams, wat hem veel steun opleverde. Hij won de verkiezingen op 26 februari 2016 en werd daarmee de negende president van FIFA.

Zijn eerste jaren waren gericht op herstel van de reputatie van FIFA. Infantino benadrukte transparantie en hervormingen. Hij was actief betrokken bij de organisatie van het WK 2018 in Rusland en later het WK 2022 in Qatar. Beide toernooien werden door hem omschreven als de “beste Wereldbekers ooit”, hoewel er kritiek was op mensenrechtenkwesties in beide gastlanden.

Controverses en ethisch onderzoek

Infantino’s loopbaan is niet zonder controverses verlopen. Zo werd zijn naam genoemd in de Panama Papers, waaruit bleek dat UEFA, onder zijn toezicht, deals had gesloten met personen die later beschuldigd werden van corruptie. Hoewel Infantino ontkende enige persoonlijke betrokkenheid te hebben, bracht dit toch vragen op over zijn managementstijl. Daarnaast werd hij onderworpen aan een intern onderzoek van de FIFA Ethische Commissie vanwege vermeend onethisch gebruik van middelen, waaronder dure vluchten en persoonlijke uitgaven. Hoewel hij uiteindelijk vrijgesproken werd, bleef de kritiek aanhouden.

Een ander opvallend moment in zijn loopbaan was zijn geheime ontmoeting in 2020 met de Zwitserse procureur-generaal Michael Lauber, die in verband stond met FIFA-gerelateerde onderzoeken. Dit leidde tot publieke verontwaardiging en vragen over zijn transparantie.

De Wereldbekers van 2018 en 2022

Onder Infantino’s leiding werden de Wereldbekers van 2018 en 2022 georganiseerd in respectievelijk Rusland en Qatar. Beide toernooien stonden niet alleen in het teken van voetbal, maar waren ook omgeven door grote politieke en maatschappelijke discussies. Het WK 2018 in Rusland werd door Infantino geprezen als “het beste ooit”. Hij ontving zelfs de Orde van Vriendschap van de Russische president Vladimir Poetin, wat gezien werd als een politiek geladen gebaar.

Het WK 2022 in Qatar riep nog meer weerstand op. Kritiek richtte zich vooral op de behandeling van arbeidsmigranten tijdens de bouw van de infrastructuur en stadionprojecten. Infantino zelf verdedigde de situatie door te stellen dat arbeiders trots waren op hun werk. Opvallend was echter zijn toespraak vlak voor het toernooi, waarin hij zich solidair verklaarde door te zeggen dat hij zich “Qatari, Afrikaan, homo, en een arbeidsmigrant” voelde. Zijn woorden werden gezien als een poging om kritiek op Qatar af te wenden, maar riepen veel controverse op.

Saoedi-Arabië en het WK 2034

Recent heeft Infantino opnieuw voor opschudding gezorgd door Saoedi-Arabië aan te wijzen als gastland voor het WK 2034. FIFA beperkte bij deze besluitvorming de potentiële gastlanden tot regio’s binnen Azië en Oceanië, waardoor Saoedi-Arabië de enige serieuze kandidaat werd. Critici wijzen op Infantinos nauwe banden met de Saoedische kroonprins en zijn steun aan Saoedische sportevenementen. Zijn beslissing om de biedingsprocedure te verkorten tot slechts 25 dagen wekte eveneens achterdocht.

Deze keuze wordt door sommigen gezien als een teken van de groeiende invloed die geopolitieke belangen hebben op het internationale voetbal. Infantino’s positie hierin blijft omstreden en leidt meermaals tot discussies over de ethiek binnen FIFA.

Gianni Infantino blijft een complexe en polariserende figuur in het voetbal, wiens keuzes wereldwijd impact hebben. Zowel bewonderd als bekritiseerd, speelt hij een belangrijke rol in de toekomstige richting van de sport.